Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2022

Έκρηξη υπερκαινοφανούς άνοιξε γιγάντια τρύπα στο Διάστημα

 Κάτι λείπει ανάμεσα στους αστερισμούς του Ταύρου και του Περσέα

Αστρονόμοι που χαρτογράφησαν για πρώτη φορά νέφη αερίου και σκόνης στον Γαλαξία ανακάλυψαν μια πελώρια κοιλότητα στο Διάστημα.

Το σφαιρικό κενό, στο οποίο η πυκνότητα ύλης είναι ασυνήθιστα χαμηλή, έχει πλάτος 500 έτη φωτός και βρίσκεται ανάμεσα στους αστερισμούς του Ταύρου και του Περσέα στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου.

Όπως αναφέρει η ερευνητική ομάδα στο Astrophysical Journal Letters, η ασυνήθιστη κοιλότητα μάλλον σχηματίστηκε από εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) πριν από περίπου δέκα εκατομμύρια χρόνια.

«Έχουμε δύο υποψήφιες θεωρίες: είτε εξερράγη ένα σουπερνόβα στο κέντρο αυτής της φούσκας και έσπρωξε προς τα έξω το αέριο, σχηματίζοντας αυτό που ονομάσαμε ‘Υπερκέλυφος Ταύρου – Περσέα’, είτε επρόκειτο για μια σειρά εκρήξεων που δημιούργησε το κενό στην πάροδο εκατομμυρίων ετών» λέει ο Σμιούελ Μπάιαλι του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, επικεφαλής της μελέτης.

Τα αέρια που εκτοπίστηκαν από την έκρηξη ή τις εκρήξεις δημιούργησαν τελικά τα νέφη αερίου του Ταύρου και του Περσέα, τα οποία χαρτογραφήθηκαν για πρώτη φορά από τους ερευνητές σε τρεις διαστάσεις.

Σε αυτές τις περιοχές όπου η πυκνότητα της ύλης είναι μεγάλη, μεγάλες μάζες αερίου καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος και σχηματίζουν νέα άστρα.

«Εκατοντάδες άστρα σχηματίζονται ή υπάρχουν ήδη στην επιφάνεια αυτής της γιγάντιας φούσκας» λέει ο δρ Μπάιαλι. «Όταν ένα άστρο πεθαίνει, το σουπερνόβα του προκαλεί μια αλυσίδα γεγονότων που μπορεί τελικά να οδηγήσει στη γέννηση νέων άστρων».

Ο τρισδιάστατος χάρτης της σφαιρικής κοιλότητας και των νεφών αερίου που τις περιβάλλουν βασίστηκε σε δεδομένα του ευρωπαϊκού διαστημικού τηλεσκοπίου Gaia.

Μάλιστα οι χάρτες των νεφών παρουσιάζονται για πρώτη φορά και σε εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας, επιτρέποντας σε άλλους αστρονόμους να τα περιεργαστούν σαν να τα είχαν μπροστά τους.

Γιατί όμως έχει σημασία η χαρτογράφηση των νεφών αερίου και σκόνης στον Γαλαξία;

«Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το πώς το αέριο αναδιατάσσει τον εαυτό του για να σχηματίσει άστρα» εξηγεί η Κάθριν Ζούκερ, επίσης μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Στο παρελθόν οι αστρονόμοι δοκιμάζουν αυτές τις θεωρίες με προσομοιώσεις, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πραγματικές 3D απεικονίσεις για να συγκρίνουμε τη θεωρία με τις παρατηρήσεις και να εκτιμήσουμε ποιες θεωρίες λειτουργούν καλύτερα.

«Μπορούσαμε εδώ και δεκαετίες να βλέπουμε αυτά τα σύννεφα, δεν γνωρίζαμε όμως το πραγματικό σχήμα, το πάχος ή το βάθος τους. Δεν ήμασταν καν βέβαιοι για το πόσο μακριά βρίσκονται».

«Τώρα γνωρίζουμε πού βρίσκονται με αβεβαιότητα μόλις 1%, κάτι που μας επέτρεψε να διακρίνουμε το κενό ανάμεσά τους».


Το μυστήριο με τους 70 εξωπλανήτες – Πώς είναι δυνατόν να ταξιδεύουν μόνοι τους

 

Οι μοναχικοί εξωπλανήτες, που κινούνται πολύ μακριά από οποιοδήποτε άστρο-ήλιο για να τους φωτίσει, είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν από τα τηλεσκόπια


Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν στον γαλαξία μας τουλάχιστον 70 «ξέμπαρκους» σκοτεινούς εξωπλανήτες, οι οποίοι δεν ανήκουν σε κάποιο αστρικό σύστημα και δεν κινούνται πέριξ κάποιου μητρικού άστρου, αλλά περιφέρονται μοναχικά στο διάστημα, «ελεύθεροι και ωραίοι» μεν, χωρίς όμως τη ζεστασιά και το φως του ήλιου τους.

Αγνωστος αριθμός

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη «φουρνιά» τέτοιων ιδιαίτερων πλανητών, καθώς έως τώρα είχαν ανακαλυφθεί μόνο μερικές μεμονωμένες περιπτώσεις. Οι αστρονόμοι εκτιμούν πλέον ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι τέτοιοι μοναχικοί εξωπλανήτες, οι λεγόμενοι «Ελεύθερα Κινούμενοι Πλανήτες» (Free Floating Planets-FFP), που τριγυρνούν στο σύμπαν, ίσως ακόμη και αρκετά δισεκατομμύρια.

Η ανακάλυψη – που σχεδόν διπλασιάζει τον αριθμό των γνωστών εξωπλανητών χωρίς άστρο – έγινε με τέσσερα τηλεσκόπια του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή (το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο-VLT, το VISTA, το VST και το MPG/ESO), καθώς επίσης τηλεσκόπια στη Χαβάη (Subaru και άλλα) και στην Αριζόνα των ΗΠΑ.

Πόσο μακριά βρίσκονται

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αστρονόμο Νουριά Μιρέ-Ρουάγκ του Εργαστηρίου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Μπορντό στη Γαλλία και του Πανεπιστημίου της Βιέννης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy». Όλοι οι εξωπλανήτες που βρέθηκαν, κυρίως στον αστερισμό του Σκορπιού σε απόσταση περίπου 420 ετών φωτός από τη Γη, είναι μεγάλοι, έχοντας μάζες ανάλογες του Δία, του «γίγαντα» του ηλιακού μας συστήματος.

Δεν ανιχνεύονται

Οι μοναχικοί εξωπλανήτες, που κινούνται πολύ μακριά από οποιοδήποτε άστρο-ήλιο για να τους φωτίσει, είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν από τα τηλεσκόπια (για πρώτη φορά είχαν ανακαλυφθεί στη δεκαετία του 1990). Παρόλα αυτά, αυτή τη φορά το «κυνήγι» τους αποκάλυψε ουκ ολίγους. «Δεν ξέραμε πόσους να περιμένουμε και πραγματικά ενθουσιαστήκαμε που βρήκαμε τόσους πολλούς», δήλωσε η Μιρέ-Ρουάγκ.

Πολλά ερωτηματικά

Οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει με βεβαιότητα σε μια εξήγηση για το πώς δημιουργούνται τέτοιοι «ξέμπαρκοι» εξωπλανήτες. Μερικοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι μπορούν να σχηματιστούν από τη βαρυτική κατάρρευση ενός νέφους αερίων, το οποίο είναι πολύ μικρό για να οδηγήσει στη δημιουργία ενός άστρου. Μια άλλη πιθανότητα είναι μερικοί πλανήτες να εξοβελίζονται από τα μητρικά αστρικά συστήματα τους στο αχανές διάστημα και πλέον να περιπλανιούνται μόνοι τους.

Τα μελλοντικά ισχυρότερα τηλεσκόπια, όπως το υπό κατασκευή Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (ELT)του ESO στην έρημο Ατακάμα της Χιλής που θα αρχίσει τις παρατηρήσεις του στο τέλος της δεκαετίας, αναμένεται να ρίξουν περισσότερο φως στα μυστήρια αυτών των πλανητών.

Βρέθηκε νερό σε χαράδρα στον Άρη

 

Μια σπουδαία ανακάλυψη έγινε στον πλανήτη Άρη. Το σκάφος κοινής αποστολής Ευρωπάιων και Ρώσων εντόπισε μεγάλη ποσότητα νερού σε μια χαράδρα. Η περιοχή που εντοπίστηκε το νερό είναι ίση με το μέγεθος της Ολλανδίας


Το ευρω – ρωσικό σκάφος Exo Mars Trace Gas Orbiter (ΤGO), μια κοινή αποστολή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας (Roscosmos), το οποίο βρίσκεται εδώ και χρόνια σε τροχιά γύρω από τον Άρη, εντόπισε μεγάλη ποσότητα νερού κρυμμένο λίγο κάτω από την επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη.

Το σκάφος είναι εξοπλισμένο με το ειδικό όργανο TREND, και χάρη σε αυτό εντοπίστηκε η ποσότητα νερού. Από το Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας, ο επικεφαλής Ιγκόρ Μιτροφάνοφ είπε: «Το όργανο FREND αποκάλυψε μια περιοχή με ασυνήθιστα μεγάλη ποσότητα υδρογόνου στο κολοσσιαίο σύστημα φαραγγιών Valles Marineris. Υποθέτοντας ότι το υδρογόνο αυτό είναι δεσμευμένο σε μόρια νερού, εκτιμάμε ότι έως το 40% της έκτασης λίγο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους σε αυτή την περιοχή φαίνεται να είναι νερό».

Σε μορφή πάγου

Ενώ ο ερευνητής του Ινστιτούτου Αλεξέι Μαλάκοφ το επιβεβαίωσε: «Βρήκαμε ότι ένα κεντρικό τμήμα της Valles Marineris είναι γεμάτο νερό, πολύ περισσότερο νερό από ό,τι περιμέναμε». Μάλιστα όπως λένε οι επιστήμονες το νερό αυτό είναι πιθανόν να βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια σε μορφή πάγου. Οι ειδικοί μελετούν τώρα τις συνθήκες που επικρατούν στα συγκεκριμένα φαράγγια και οι οποίες επιτρέπουν στο νερό να διατηρείται και να ανανεώνεται.

Από την πλευρά του ο ερευνητής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) Χάκαν Σβέντχεμ είπε: «Το εν λόγω εύρημα είναι ένα εκπληκτικό πρώτο βήμα, αλλά χρειαζόμαστε περισσότερες παρατηρήσεις για να ξέρουμε με σιγουριά με τι ακριβώς μορφή νερού έχουμε να κάνουμε»

Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται νερό στον πλανήτη Άρη. Είναι όμως η πρώτη φορά που το νερό αυτό είναι σε μεγάλες ποσότητες και κυρίως μπορεί με τα κατάλληλα μηχανήματα να αξιοποιηθεί.

Περιοχή στο μέγεθος της Ολλανδίας

Παλαιότερα το σκάφος Mars Express είχε εντοπίσει και εκείνο νερό στον πλανήτη το οποίο όμως δεν μπορεί να αξιοποιηθεί καθώς βρίσκεται σε βάθος μερικών χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια. Η ποσότητα νερού που υπολογίζουν οι επιστήμονες ότι βρέθηκε τώρα είναι ίση με μια περιοχή σαν την Ολλανδία


Επόμενο βήμα της αποστολής Exo Mars είναι να στείλουν οι Ευρωπαίοι ένα ρόβερ το Rosalind Franklin που θα έχει συνδεθεί με τη ρωσική συσκευή προσεδάφισης με το όνομα Kazachok. Το σκάφος Exo Mars Trace Gas Orbiter εκτοξεύθηκε το 2016 και είναι μέχρι σήμερα σε τροχιά γύρω από τον Άρη.

H Κίνα εντόπισε μυστηριώδη κυβικό σχηματισμό στη μακρινή πλευρά της Σελήνης

 Το κινεζικό ρόβερ  Yutu 2 κινείται προς το σημείο όπου βρίσκεται το αντικείμενο Το κινεζικό όχημα Yutu 2 εντόπισε ένα μυστηριώδες κυβικό αντικείμενο στον ορίζοντα ενώ κινούνταν στην μακρινή πλευρά Σελήνης -την πλευρά που βρίσκεται πάντα μακριά από τη Γη. Το Yutu 2 εντόπισε το αντικείμενο τον Νοέμβριο, περίπου 80 μέτρα μακριά από το σημείο στο οποίο κινούνταν, κατά τη διάρκεια της 36ης σεληνιακής ημέρας της αποστολής. Το κινεζικό κανάλι Our Space αναφέρθηκε στο αντικείμενο με τον όρο «μυστηριώδης καλύβα» (hut), αναφερόμενο μάλλον στο σχήμα και όχι στην κυριολεξία του όρου. Οι επιστήμονες της ομάδας εξέφρασαν έντονο ενδιαφέρον για το αντικείμενο και το Yutu 2 αναμένεται τώρα να περάσει τις επόμενες 2-3 σεληνιακές ημέρες (2-3 γήινους μήνες) κινούμενο προς το αντικείμενο για να ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά. Το πιθανότερο, πάντως, είναι ότι το αντικείμενο είναι ένας μεγάλος ογκόλιθος που έχει προκύψει από κάποιο συμβάν πρόσκρουσης στο φεγγάρι. Το ρόβερ Yutu 2


Πηγή: https://empisteutiko.gr/h-kina-entopise-mystiriodi-kyviko-schimatismo-sti-makrini-pleyra-tis-selinis/ | Empisteutiko.gr

Ανακαλύφθηκε νέος «σιδερένιος» και «καυτός» εξωπλανήτης

 Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε, σε απόσταση μόνο 31 ετών φωτός, έναν βραχώδη εξωπλανήτη μικρότερο από τη Γη (με περίπου τα τρία τέταρτα του μεγέθους της ή λίγο μεγαλύτερο από τον Άρη), ο οποίος έχει περίπου τη μισή μάζα του δικού μας πλανήτη, είναι πυκνός σαν σίδερο, ενώ επιπλέον είναι πολύ «γρήγορο»ς και το έτος του διαρκεί μόλις οκτώ ώρες.

Συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι έχει το 72% της ακτίνας της Γης και το 55% της μάζας της. Από τους περίπου 5.000 εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, ο συγκεκριμένος είναι ένας από εκείνους με τη μικρότερη μάζα. Επίσης επειδή βρίσκεται σχετικά κοντά στη Γη, αποτελεί ιδανικό στόχο για περαιτέρω μελέτη.

Οι 78 ερευνητές, με επικεφαλής την Κριστίνε Λαμ και τον Σίλαρντ Τσιζμάντια του Ινντιτούτου Πλανητικής Έρευνας του Γερμανικού Αεροδιαστημικού Κέντρου (DLR), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», πραγματοποίησαν την ανακάλυψη με το αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο TESS και το επίγειο τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO).

Ο εξωπλανήτης GJ 367b κινείται πέριξ του άστρου του – ενός σχετικά ψυχρού ερυθρού νάνου (ενός άστρου κατηγορίας Μ) που έχει το μισό μέγεθος του Ήλιου – σε υπερβολικά σύντομο χρόνο, διαγράφοντας μια πλήρη περιφορά σε μόνο οκτώ ώρες, δηλαδή αυτή είναι η διάρκεια του έτους του. Συγκριτικά, ο ταχύτερος πλανήτης του δικού μας ηλιακού συστήματος, ο Ερμής, έχει έτος διάρκειας 88 ημερών.

Ο νέος εξωπλανήτης είναι βραχώδης και πολύ πυκνότερος από τη Γη, έχοντας πιθανώς έναν πολύ μεγάλο πυρήνα σιδήρου (που καταλαμβάνει έως το 86% του εσωτερικού του), εμφανίζοντας ομοιότητες με τον Ερμή, ο οποίος έχει επίσης έναν δυσανάλογα μεγάλο πυρήνα σιδήρου και νικελίου. Λόγω της εγγύτητας στο άστρο του, η θερμοκρασία στην επιφάνεια του πλανήτη GJ 367b εκτιμάται σε 1.300 έως 1.500 βαθμούς Κελσίου, αρκετή για να λιώσει σίδηρο και πετρώματα.

Η ακτινοβολία που ο εξωπλανήτης δέχεται από το μητρικό άστρο του, εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον 500 φορές ισχυρότερη από αυτή που δέχεται η Γη από τον Ήλιο, συνεπώς – σε συνδυασμό και με την καυτή επιφάνειά του – δεν αναμένεται να είναι φιλόξενος για ζωή και άρα δεν μπορεί να θεωρηθεί μια «δεύτερη Γη». Πιθανώς πάντως στο ίδιο αστρικό σύστημα υπάρχουν και άλλοι εξωπλανήτες.


Ανιχνεύθηκε νέος αριθμός ρεκόρ 35 επιπλέον βαρυτικών κυμάτων από το σύμπαν

 Μία διεθνής ομάδα επιστημόνων ανακοίνωσε ότι ανίχνευσε ακόμη 35 περιστατικά βαρυτικών κυμάτων από το σύμπαν, αριθμό ρεκόρ μέχρι σήμερα. Έτσι, αυξήθηκαν σε συνολικά 90 οι ανιχνεύσεις βαρυτικών κυμάτων που έχουν γίνει από το 2015, όταν κατέστη εφικτή η πρώτη τέτοιου είδους ανίχνευση, η οποία ανακοινώθηκε το 2016 προκαλώντας τότε παγκόσμια αίσθηση, ενώ σήμερα τέτοιες ανιχνεύσεις τείνουν να γίνουν κοινός τόπος.

Τα βαρυτικά κύματα είναι κοσμικές «ρυτιδώσεις» του χωροχρόνου που προκαλούνται από βίαια φαινόμενα, όπως οι εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα), οι συγχωνεύσεις μαύρων οπών και οι συγκρούσεις αστέρων νετρονίων (πάλσαρ).

Η νέα «σοδειά» βαρυτικών κυμάτων, που ανακοινώθηκε από το Κέντρο Ανακάλυψης Βαρυτικών Κυμάτων OzGrav, περιλαμβάνει 32 ανιχνεύσεις που εκτιμάται ότι προέρχονται από συγχώνευση μαύρων οπών και τρεις πιθανώς από τη σύγκρουση ενός άστρου νετρονίων και μίας μαύρης τρύπας.

Όλες οι ανιχνεύσεις επιτεύχθηκαν μέσα από τις διεθνώς συντονισμένες προσπάθειες των ανιχνευτών βαρυτικών κυμάτων LIGO (ΗΠΑ), VIRGO (Ιταλία) και KAGRA (Ιαπωνία). Οι πρώτοι δύο ανιχνευτές βρίσκονται σήμερα εκτός λειτουργίας λόγω αναβάθμισής τους και αναμένεται να επαναλειτουργήσουν μετά τον Αύγουστο του 2022, δίνοντας νέα ώθηση στο νέο πεδίο της βαρυτικής αστρονομίας. Όσο γίνονται πιο ευαίσθητοι οι ανιχνευτές, θα καταστεί δυνατό να γίνονται αντιληπτά βαρυτικά κύματα και από άλλες πηγές, όπως οι εκρήξεις σουπερνόβα.

Επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη ψυχρών παγίδων διοξειδίου του άνθρακα στη Σελήνη

 

Περιέχουν πιθανώς διοξείδιο σε στερεά μορφή, το οποίο θα μπορούσε μελλοντικά να χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει την παρουσία ρομπότ και ανθρώπων στο φεγγάρι

Μετά από δεκαετίες αβεβαιότητας, Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι επιβεβαίωσαν για πρώτη φορά την ύπαρξη κρύων παγίδων διοξειδίου του άνθρακα πάνω στη σεληνιακή επιφάνεια. Οι παγίδες πιθανώς περιέχουν διοξείδιο σε στερεά μορφή, το οποίο θα μπορούσε μελλοντικά να χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει την παρουσία ρομπότ και ανθρώπων στο φεγγάρι.

Στις μόνιμα σκιασμένες περιοχές στους πόλους της Σελήνης οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από τη θερμοκρασία στις πιο παγωμένες περιοχές του Πλούτωνα, κάτι που επιτρέπει τη δημιουργία παγίδων διοξειδίου του άνθρακα. Σε αυτά τα σημεία τα μόρια του διοξειδίου μπορούν να παγώσουν και να παραμείνουν σε στερεά μορφή ακόμη και όταν οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν στην κορύφωσή τους κατά το σεληνιακό καλοκαίρι. Μόνο μικρές ποσότητες παγωμένου διοξειδίου εκτιμάται ότι χάνονται στο διάστημα στη διάρκεια μίας σύντομης θερινής περιόδου στο φεγγάρι.

Οι μελλοντικές ανθρώπινες ή ρομποτικές αποστολές μπορεί να αξιοποιήσουν αυτό το στερεό διοξείδιο -εφόσον επιβεβαιωθεί επιτόπου η παρουσία του- για την παραγωγή πυραυλικών καυσίμων ή υλικών αναγκαίων για τη μακρόχρονη παραμονή στο φεγγάρι (π.χ. για την παραγωγή χάλυβα). Τέτοιες παγωμένες παγίδες διοξειδίου είχαν προβλεφθεί από τους πλανητικούς επιστήμονες εδώ και χρόνια, αλλά τώρα για πρώτη φορά η ύπαρξή τους επιβεβαιώνεται και χαρτογραφείται.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Νόρμπερτ Σεργκχόφερ του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης στην Αριζόνα, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Geophysical Research Letters» της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης (AGU), ανέλυσαν στοιχεία 11 ετών από τον σεληνιακό δορυφόρο LRO της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA).

«Μετά το νερό, ο άνθρακας είναι πιθανότατα ο πιο σημαντικός πόρος στη Σελήνη. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή καυσίμων για πυραύλους, αλλά επίσης για βιο-υλικά και για χάλυβα. Αν πρέπει να φέρνουμε άνθρακα ή καύσιμα από τη Γη, αυτό θα εκτοξεύσει το κόστος της μόνιμης παρουσίας στο φεγγάρι», ανέφερε ο Σεργκχόφερ.

Η συνολική περιοχή των παγίδων διοξειδίου εκτιμάται σε 204 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με τη μεγαλύτερη περιοχή, μέσα στον κρατήρα Αμούνδσεν, να καταλαμβάνει γύρω στα 82 τ.χλμ. Σε αυτές τις περιοχές οι θερμοκρασίες μένουν μόνιμα κάτω από τους μείον 213 βαθμούς Κελσίου.

Συγκριτικά, οι παγίδες παγωμένου νερού στη Σελήνη εκτιμάται ότι καλύπτουν μία πολύ μεγαλύτερη έκταση σχεδόν 14.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Ανακαλύφθηκαν οι κοντινότερες στη Γη μαύρες τρύπες – Μελλοντικά θα συγκρουστούν μεταξύ τους

 Ανακαλύφθηκε το κοντινότερο στη Γη ζευγάρι από τεράστιες μαύρες τρύπες, σε απόσταση περίπου 89 εκατομμυρίων ετών φωτός, με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή

Τα δύο αντικείμενα που βρίσκονται τόσο κοντά στη Γη έχουν, επίσης, τη μικρότερη μεταξύ τους απόσταση (1.600 ετών φωτός) από οποιοδήποτε άλλο ζευγάρι μεγάλων μαύρων οπών του παρελθόντος. Τελικά, κάποια στιγμή στο μέλλον, οι δύο μαύρες τρύπες αναμένεται να συγκρουστούν και να συγχωνευθούν σε μία γιγάντια μαύρη τρύπα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Καρίνα Βόγκελ του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, έκαναν την ανακάλυψη και προχώρησαν στη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Αστρονομίας και Αστροφυσικής «Astronomy & Astrophysics».

Η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα, που βρίσκεται δεξιά από το κέντρο του γαλαξία NGC 7727 στον αστερισμό του Υδροχόου, έχει μάζα περίπου 154 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας, ενώ η μικρότερη, στον ίδιο γαλαξία, έχει 6,3 εκατομμύρια ηλιακές μάζες.

Η αναζήτηση μεγάλου μεγέθους μαύρων οπών και ζευγών τους αναμένεται να κάνει ένα σημαντικό βήμα προόδου όταν αρχίσει να λειτουργεί το υπό κατασκευή Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (ELT) του ESO στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, αργότερα εντός αυτής της δεκαετίας.


Το νερό στη Γη ίσως δημιουργήθηκε κάποτε στο διάστημα

 Μία νέα μελέτη της διαστημικής σκόνης δείχνει ότι το νερό πάνω στη Γη μπορεί να δημιουργήθηκε κάποτε στο διάστημα με τη βοήθεια του ηλιακού ανέμου, του ρεύματος φορτισμένων ηλιακών σωματιδίων που εξαπολύει συνεχώς ο Ήλιος. Για πρώτη φορά υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι -μάλλον απρόσμενα- το άστρο μας μπορεί να έχει παίξει ρόλο-κλειδί στην παρουσία του νερού πάνω στον πλανήτη μας, καθώς φαίνεται ότι ο «άνεμός» του είναι σε θέση να ακτινοβολήσει και να μετατρέψει σε νερό τους κόκκους σκόνης στο διάστημα.

Οι ερευνητές από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Λιουκ Ντάλι της Σχολής Γεωγραφίας και Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy», ανέλυσαν δείγματα που το ιαπωνικό σκάφος «Χαγιαμπούσα» είχε συλλέξει από τον αστεροειδή «Ιτοκάβα» το 2010.

Με τη βοήθεια της τεχνικής της ατομικής τομογραφίας μέτρησαν τη δομή των κόκκων σκόνης του αστεροειδούς και ανίχνευσαν μόρια νερού. Τα τελευταία σχηματίστηκαν όταν ιόντα υδρογόνου από τον ηλιακό άνεμο συγκρούστηκαν με σωματίδια σκόνης από τον διαστημικό βράχο, αλλάζοντας τη χημική σύνθεσή τους.

«Με το πέρασμα του χρόνου, η επίπτωση των ιόντων υδρογόνου σε συνδυασμό με τα άτομα οξυγόνου από τα υλικά στον βράχο δημιουργούν νερό παγιδευμένο μέσα στον αστεροειδή», δήλωσε ο Ντάλι. Τα μόρια νερού που βρέθηκαν στον αστεροειδή «Ιτοκάβα» μοιάζουν -από πλευράς ισοτόπων- με τα μόρια νερού στη Γη.

Οι ερευνητές εικάζουν πως έτσι μπορεί να δοθεί μία εξήγηση στην παλαιότερη θεωρία ότι οι αστεροειδείς έφεραν το νερό στον πλανήτη μας όταν έπεσαν πάνω του. Ο καθηγητής Φιλ Μπλαντ του αυστραλιανού Πανεπιστημίου Κέρτιν εκτίμησε ότι στον «Ιτοκάβα» ανακαλύφθηκε αρκετό νερό που ισοδυναμεί με 20 λίτρα νερού για κάθε κυβικό μέτρο πετρώματος, άρα είναι δυνατό πριν δισεκατομμύρια χρόνια να μεταφέρθηκε μία σημαντική ποσότητα νερού στη Γη από τους αστεροειδείς.

Μία επιπρόσθετη εξήγηση είναι ότι η συνεισφορά του ηλιακού ανέμου για τη δημιουργία νερού μέσα στη διαστημική σκόνη μπορεί να λειτουργήσει απευθείας και όχι μόνο με τη «μεσολάβηση» των αστεροειδών ως φορέων του νερού στη Γη, καθώς πριν δημιουργηθεί ένας πλανήτης βρίσκεται σε μορφή ενός δίσκου σκόνης και πετρωμάτων σε τροχιά γύρω από ένα άστρο. Αυτά τα συστατικά υλικά, υπό την επήρεια του ηλιακού ανέμου, μπορεί σχεδόν εξαρχής να απέκτησαν μέσα τους νερό.

Καθώς η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και άλλες διαστημικές υπηρεσίες ετοιμάζονται να δημιουργήσουν μόνιμες βάσεις στη Σελήνη, η ανακάλυψη ανοίγει τον δρόμο για την άντληση νερού απευθείας από τη σκόνη στην επιφάνεια του φεγγαριού ή και πλανητών στο μέλλον.

Οι ερευνητές αναμένουν προς μελέτη τα νέα δείγματα που συνέλλεξε τα ιαπωνικό σκάφος «Χαγιαμπούσα 2» και έφερε στη Γη το 2020, έτσι ώστε να επιβεβαιώσουν τη θεωρία τους.


Δύο «φαντάσματα» χορεύουν στο Διάστημα

 Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Δυτικού Σίδνεϊ εντόπισαν και παρατήρησαν ένα μυστηριώδες κοσμικό φαινόμενο την ύπαρξη του οποίου αγνοούσαμε μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές με την βοήθεια του τηλεσκοπίου ASKAP εντόπισαν σε απόσταση ενός δισ. ετών φωτός από εμάς δύο κοσμικές δομές, δύο νέφη να στροβιλίζονται με την οπτική του αποτύπωση να τα κάνει να μοιάζουν με δύο φαντάσματα που χορεύουν στο Διάστημα.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα δύο νέφη αποτελούνται από ηλεκτρόνια και στροβιλίζονται γύρω από δύο γαλαξίες. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα νέφη αυτά δημιουργήθηκαν από τις δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κέντρα των δύο γαλαξιών. Το ζευγάρι έλαβε την κωδική ονομασία PKS 2130-538 και όπως εκτιμούν οι ερευνητές γαλαξιακοί άνεμοι είναι αυτοί που προκαλούν την περιστροφή των δύο νεφών.

«Όταν είδαμε τα δύο φαντάσματα να χορεύουν δεν είχαμε καμία ιδέα για το τι ήταν αυτό που βλέπαμε. Μετά από πολλές εβδομάδες δουλειάς διαπιστώσαμε ότι εκεί βρίσκονται δύο γαλαξίες στο κέντρο των οποίων υπάρχουν δύο κολοσσιαίες μαύρες τρύπες που εκτοξεύουν πίδακες ηλεκτρονίων. Οι πίδακες παίρνουν στην συνέχεια γκροτέσκα σχήματα από τους γαλαξιακούς ανέμους. Νέες ανακαλύψεις δημιουργούν πάντοτε νέα ερωτήματα και αυτή η ανακάλυψη δεν αποτελεί εξαίρεση. Τι προκαλεί τους πίδακες; Από που προέρχονται οι άνεμοι που στροβιλίζουν τα νέφη; Γιατί περιπλέκονται μεταξύ τους τα νέφη; Θα χρειαστούν πολλές ακόμη παρατηρήσεις και μελέτες του φαινομένου πριν κατανοήσουμε αυτό και ανάλογα φαινόμενα» αναφέρουν σε ανακοίνωση τους οι ερευνητές.

ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΙΑ, ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ ΓΙΟΥΤΑ

 Η Δρ Candice Hansen-Koharcheck μελετά εικόνες του Δία, St. George, Utah, Ιούλιος 2021 | Φωτογραφία από το Adele Park, St. George News

ST. ΓΕΩΡΓΙΟΣ – Είναι δυνατόν να συμμετέχετε σε μια διαστημική αποστολή της NASA χωρίς να είστε αστροναύτης ή ακόμη και επιστήμονας. Το πιο αξιοσημείωτο, αυτό μπορεί να γίνει από την άνεση του σπιτιού του στη νότια Γιούτα. Η κάτοικος του Ivins Candice Hansen-Koharcheck καλεί όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να συμμετάσχουν στο διαστημικό σκάφος Juno που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το έργο απεικόνισης του Δία.

Η Δρ Candice Hansen-Koharcheck μελετά εικόνες του Δία, St. George, Utah, Ιούλιος 2021 | Φωτογραφία από το Adele Park, St. George News

Ο διαστημικός ανιχνευτής Juno εκτοξεύτηκε το 2011 και ξεκίνησε την πολική τροχιά γύρω από τον Δία το 2016. Ο στόχος είναι να καταλάβουμε τι ρόλο έπαιξε ο Δίας – ο μεγαλύτερος πλανήτης στο ηλιακό σύστημα – στον σχηματισμό άλλων πλανητών. Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι ο Δίας δεν έχει επιφάνεια και ότι η ατμόσφαιρά του φτάνει στον πιθανό πυρήνα του. Ο Hansen-Koharcheck είπε ότι ο Δίας έχει ένα πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο, το οποίο τον καθιστά ακατοίκητο αλλά αξίζει να μελετηθεί.

«Κατανοώντας τον Δία και την εσωτερική του δομή, το μαγνητικό πεδίο και ολόκληρο το σύστημά του, σας διδάσκει για το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα», δήλωσε ο Hansen-Koharcheck.

Η JunoCam είναι μια στατική κάμερα προσαρτημένη σε έναν περιστρεφόμενο καθετήρα, που περιφέρεται γύρω από τον Δία κάθε 53 ημέρες. Ο Hansen-Koharcheck είπε ότι μια ευρυγώνια κάμερα προσαρτημένη στο διαστημόπλοιο τους επιτρέπει να φωτογραφίζουν τις καταιγίδες που συμβαίνουν στους πόλους του Δία.

«Βλέπουμε πολλά εδάφη σε πολύ υψηλή ανάλυση επειδή είμαστε πολύ κοντά», δήλωσε ο Χάνσεν-Κοχαρτσέκ. “Αυτό σημαίνει ότι βλέπουμε μικρές λεπτομέρειες σε μια μεγάλη έκταση του Δία, ώστε να μπορείτε να δείτε το φόντο της καταιγίδας”.

Το αρχικό ωφέλιμο φορτίο του διαστημικού σκάφους Juno δεν απαιτούσε κάμερα, καθώς ένα από τα όργανα του απαιτούνταν για την επίτευξη των επιστημονικών του στόχων. Αυτό επέτρεψε στην ομάδα απεικόνισης να δοκιμάσει διαφορετικά πράγματα. Ένας από αυτούς κάλεσε το κοινό να συμμετάσχει στη διαδικασία. Η πλατφόρμα απεικόνισης επιτρέπει στους ανθρώπους να δημοσιεύουν τις δικές τους φωτογραφίες του Δία στον ιστότοπο της NASA. Η απάντηση ήταν εκπληκτική, γεμίζοντας πάνω από 500 ιστοσελίδες με εικόνες του Δία. Ο Hansen-Koharcheck κοιτάζει τις νέες φωτογραφίες κάθε μέρα, χρησιμοποιώντας τις ως μέσο μέτρησης όπου κινούνται οι καταιγίδες. Με τη σειρά του, αυτό τον βοηθά να αποφασίσει σε τι θα επικεντρωθεί όταν το JunoCam περάσει κοντά στους πόλους του Δία.

Καλλιτεχνικό έργο που γιορτάζει την αποστολή της NASA στο Δία, ημερομηνία και τόπος δεν προσδιορίζονται | Φωτογραφία ευγενική προσφορά της NASA / JPL-Caltech, St. George News

Οι εικόνες JunoCam δημοσιεύονται για επεξεργασία από το κοινό. Οι συνεισφορές κυμαίνονται από επιστημονικά προϊόντα έως έργα τέχνης – ορισμένοι καλλιτέχνες έχουν ζωγραφίσει τον πλανήτη, ενώ άλλοι έχουν τραβήξει εικόνες του Δία και τις έχουν καλλιτεχνικά βελτιώσει. Ο Hansen-Koharcheck είπε ότι δεν πήγαν να ψάξουν καλλιτέχνες, αλλά καλωσόρισαν και μάλιστα γιόρτασαν τη συμβολή τους, σημειώνοντας ότι πολλοί από αυτούς είναι αρκετά όμορφοι.

“Ορισμένες από αυτές είναι πολύ προσεκτικά επεξεργασμένες εκδόσεις των ακατέργαστων εικόνων μας”, δήλωσε ο Hansen-Koharcheck. «Τα άλλα είναι καλλιτεχνικές ερμηνείες».

Η αποστολή Juno θα συνεχιστεί μέχρι το 2024, οπότε υπάρχει ακόμα πολύς χρόνος για να εμπλακούν φωτογράφοι, επιστήμονες καρέκλας και καλλιτέχνες.

Lookingάχνοντας απεγνωσμένα τον Κρόνο

Πολύ πριν η Hansen-Koharcheck μελετήσει τον Δία από το γραφείο της στη νότια Γιούτα, ήταν στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια, εργαζόμενη στο Jet Propulsion Lab, έναν υπεργολάβο της NASA. Μία από τις δουλειές του Χάνσεν-Κοχάρτσεκ ήταν να εργαστεί στην αποστολή Κασίνι. Η NASA χρησιμοποίησε το Cassini για να περιστρέψει τον Κρόνο και να μελετήσει δύο από τα φεγγάρια του: τον Τιτάνα και τον Εγκέλαδο. Αν και μικρό σε μέγεθος, ο Εγκέλαδος έχει έναν εσωτερικό ωκεανό που εκτοξεύει θερμοπίδακες νερού στην παγωμένη του επιφάνεια. Findταν ένα τεράστιο εύρημα γιατί σήμαινε ότι υπήρχε η δυνατότητα να καλωσορίσουμε τη ζωή.

“Γνωρίζουμε ότι περιέχει μεθάνιο”, δήλωσε ο Hansen-Koharcheck. «Δεν ξέρουμε αν υπάρχει ζωή εκεί, αλλά θα μπορούσε να υπάρχει».

Ο Cassini περιστρέφεται γύρω από τον Κρόνο για 13 χρόνια έως ότου η NASA την «εκπαιδεύσει μέχρι θανάτου» το 2017. Ο Hansen-Koharcheck είπε ότι ο Cassini επέστρεψε τόνους πολύτιμων δεδομένων, αλλά είχε χαμηλά καύσιμα.

“Μόλις έφτασε στην ατμόσφαιρα και έφτασε σε αρκετό βάθος, η πίεση ουσιαστικά συνέτριψε το διαστημόπλοιο”, δήλωσε ο Hansen-Koharcheck. “Η εξάλειψη του Cassini ήταν μέρος μιας διεθνούς συμφωνίας να μην μολύνει το φεγγάρι”.

Η απαλή μπλε κουκκίδα

Ανοιχτή μπλε κουκκίδα εικόνα που λήφθηκε από το διαστημόπλοιο Voyager 1, η τοποθεσία και η ημερομηνία δεν καθορίζονται | Φωτογραφία ευγενική προσφορά της NASA / JPL-Caltech, St. George News

Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, 1990. Ο Hansen-Koharcheck κάθεται μόνος του εξετάζοντας το πλάνο από το Voyager 1, χωρίς να γνωρίζει ότι πρόκειται να γράψει ιστορία. Το καθήκον του ήταν να εξετάσει εικόνες που ελήφθησαν από τη Γη κατά την έξοδο του Voyager 1 από τα εξωτερικά άκρα του ηλιακού συστήματος. Ο Carl Sagan είχε πιέσει τη NASA να τραβήξει τη φωτογραφία, αναγνωρίζοντας ότι ο ανιχνευτής της κάμερας θα μπορούσε να καταστραφεί λόγω της εγγύτητας του ήλιου.

Όταν εξέτασε για πρώτη φορά τις φωτογραφίες της Γης που τραβήχτηκαν από το Voyager 1, η Hansen-Koharcheck φοβήθηκε ότι μπορεί να είχαν χάσει τη φωτογραφία. Οι εικόνες έδειχναν φωτεινές ραβδώσεις φωτός σε σκούρο φόντο.

«Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι υπήρχε ένα φωτεινό σημείο σε μία από αυτές τις διάσπαρτες ακτίνες φωτός», είπε ο Χάνσεν-Κοχαρτσέκ.

Αυτό το σημείο αποδείχθηκε ότι ήταν ο πλανήτης Γη. Η φωτογραφία τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια του oldυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση. Ονομάστηκε «απαλό μπλε κουκκίδα» από τον Σαγκάν, η εικόνα είναι σημαντική γιατί δείχνει πόσο μικροσκοπική είναι η Γη σε σύγκριση με την απεραντοσύνη του διαστήματος. Ο Hansen-Koharcheck είπε ότι το μήνυμα που ήθελε να περάσει ο Sagan ήταν ότι όλοι μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη και ως εκ τούτου πρέπει να συνεργαστούμε για να επιβιώσουμε σε αυτόν.

STEM Sister

Όταν ο Hansen-Koharcheck άρχισε να εργάζεται ως υπεργολάβος για τη NASA, υπήρχαν πολύ λίγες γυναίκες στον τομέα. Μέσα από καθοδήγηση και εθελοντικές προσπάθειες, ο Hansen-Koharcheck στοχεύει να το αλλάξει αυτό.

Το διαστημόπλοιο Cassini με τον αισθητήρα Huygens απογειώνεται για τον Κρόνο, τόπος και ημερομηνία που δεν προσδιορίζονται | Φωτογραφία ευγενική προσφορά της NASA, St. George News

«Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό για τις νέες γυναίκες να βλέπουν γυναίκες να κάνουν πράγματα όπως εγώ», δήλωσε ο Hansen-Koharcheck. «Δημιουργεί μια αίσθηση πιθανότητας».

Κάθε καλοκαίρι, ο Hansen-Koharcheck διδάσκει στο e-Smart Camp που χρηματοδοτείται από την Αμερικανική Ένωση Γυναικών Πανεπιστημίου. Πραγματοποιούνται στην πανεπιστημιούπολη του Dixie State University, τα κορίτσια που μπαίνουν στην όγδοη τάξη μένουν σε κοιτώνες και παρακολουθούν μαθήματα επιστήμης, τεχνολογίας, μηχανικής και μαθηματικών με επικεφαλής γυναίκες. Ο Hansen-Koharcheck διδάσκει μια τάξη όπου οι μαθητές μαθαίνουν να φτιάχνουν έναν κομήτη με ξηρό πάγο και νερό.

«Τα κορίτσια το λατρεύουν και είναι διασκεδαστικό για μένα γιατί ο ενθουσιασμός τους είναι μεταδοτικός», είπε ο Χάνσεν-Κοχαρτσέκ.

Οι εθελοντικές προσπάθειες ομάδων όπως η Αμερικανική Ένωση Γυναικών Πανεπιστημίου βοηθούν τη νότια Γιούτα να αναπτύξει τη δική της σοδειά νέων γυναικών που είναι πρόθυμες να ακολουθήσουν τα βήματα επιστημόνων όπως ο Χάνσεν-Κοχαρτσέκ.

Πνευματικά δικαιώματα St. George News, SaintGeorgeUtah.com LLC, 2021, διατηρούνται όλα τα δικαιώματα.

Η έλλειψη νερού στα νέφη της Αφροδίτης δεν επιτρέπει την ύπαρξη ζωής

 Τα νέφη της Αφροδίτης είναι πολύ ξηρά για να διατηρήσουν μορφές ζωής, κάτι που διαψεύδει τις σχετικές ελπίδες που είχαν δημιουργηθεί πέρυσι με την ανακάλυψη του αερίου φωσφίνης σε αυτά. Η ενεργότητα νερού ή υγρασίας (water activity) μέσα στα νέφη της Αφροδίτης, αλλά και των περισσότερων άλλων πλανητών του ηλιακού συστήματος μας είναι υπερβολικά χαμηλή για να επιτρέψει την ύπαρξη ζωής, ακόμη και εκείνων των μικροοργανισμών που είναι προσαρμοσμένοι για να ζουν σε ακραία περιβάλλοντα στη Γη.

Αυτό είναι το -αποθαρρυντικό από άποψη αστροβιολογίας- συμπέρασμα μιας νέας διεθνούς επιστημονικής έρευνας, σύμφωνα με την οποία τα περισσότερα νεφελώδη πλανητικά περιβάλλοντα δεν ευνοούν την επιβίωση μορφών ζωής, όπως τουλάχιστον την ξέρουμε στο δικό μας πλανήτη.

Οι ερευνητές από την Ευρώπη (Βρετανία, Γερμανία, Ισπανία) και τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον Τζον Χόλσγουορθ του Πανεπιστημίου Queen’s του Μπέλφαστ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy», υπολόγισαν το ελάχιστο δυνατό όριο της δραστηριότητας του νερού μέσα στα πλανητικά νέφη, προκειμένου να μπορεί να συντηρηθεί η ζωή.

Η ενεργότητα νερού ή ύδατος, που μετριέται σε μια κλίμακα από το 0 έως το 1, ισοδυναμεί με τη σχετική υγρασία στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη. Η ποσότητα της σε ένα περιβάλλον μπορεί να επιδράσει καθοριστικά στους μικροοργανισμούς και στη δυνατότητα επιβίωσης τους. Εργαστηριακές μελέτες έδειξαν ότι η ζωή απαιτεί ενεργότητα νερού τουλάχιστον 0,585 για να μπορεί να υπάρξει μεταβολισμός και αναπαραγωγή.

Όμως, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, τα σταγονίδια θειϊκού οξέος μειώνουν την ενεργότητα νερού στα πυκνά νέφη της Αφροδίτης κάτω από το 0,004, δηλαδή σε επίπεδο τουλάχιστον 100 φορές μικρότερο από εκείνο που απαιτείται για το όριο της ζωής. Συγκριτικά, η ενεργότητα νερού στα νέφη του ‘Αρη υπολογίστηκε σε 0,537, δηλαδή οριακά κάτω από το όριο για τη διατήρηση της ζωής και παρόμοιο με εκείνο στη στρατόσφαιρα της γήινης ατμόσφαιρας (το κατώτερο ατμοσφαιρικό στρώμα της Γης, η τροπόσφαιρα, έχει ενεργότητα νερού που επιτρέπει τη ζωή).

Από την άλλη, στο γιγάντιο πλανήτη Δία η ενεργότητα νερού υπολογίστηκε στο 0,585 για θερμοκρασίες νεφών από μείον 10 βαθμούς έως συν 40 βαθμούς Κελσίου. Συνεπώς η ατμόσφαιρα του Δία έχει καλύτερες προϋποθέσεις για την επιβίωση μορφών ζωής, σε σχέση με την Αφροδίτη αλλά και τον ‘Αρη, αν και άλλοι παράγοντες, όπως η χημική σύνθεση των νεφών, μπορεί να περιορίζει τις πιθανότητες ζωής και στον Δία.

Οι ερευνητές ανέφεραν ότι η ίδια επιστημονική προσέγγιση μπορεί να αξιοποιηθεί για να προσδιοριστεί η ενεργότητα του νερού στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, κάτι πολύ σημαντικό για το πεδίο της αστροβιολογίας, καθώς θα επιτρέψει να εστιαστεί η αναζήτηση ζωής σε λιγότερους πλανήτες-στόχους.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Είναι δυνατή η ύπαρξη ζωής στην Αφροδίτη; – Τι έδειξε νέα έρευνα

 Τα νέφη της Αφροδίτης είναι πολύ ξηρά για να διατηρήσουν μορφές ζωής, κάτι που διαψεύδει τις σχετικές ελπίδες που είχαν δημιουργηθεί το 2020 με την ανακάλυψη του αερίου φωσφίνης σε αυτά. Η ενεργότητα νερού ή υγρασίας (water activity) μέσα στα νέφη της Αφροδίτης, αλλά και των περισσότερων άλλων πλανητών του ηλιακού συστήματος μας είναι υπερβολικά χαμηλή για να επιτρέψει την ύπαρξη ζωής, ακόμη και εκείνων των μικροοργανισμών που είναι προσαρμοσμένοι για να ζουν σε ακραία περιβάλλοντα στη Γη.

Αυτό είναι το -αποθαρρυντικό από άποψη αστροβιολογίας- συμπέρασμα μιας νέας διεθνούς επιστημονικής έρευνας, σύμφωνα με την οποία τα περισσότερα νεφελώδη πλανητικά περιβάλλοντα δεν ευνοούν την επιβίωση μορφών ζωής, όπως τουλάχιστον την ξέρουμε στο δικό μας πλανήτη.

Οι ερευνητές από την Ευρώπη (Βρετανία, Γερμανία, Ισπανία) και τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον Τζον Χόλσγουορθ του Πανεπιστημίου Queen’s του Μπέλφαστ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy», υπολόγισαν το ελάχιστο δυνατό όριο της δραστηριότητας του νερού μέσα στα πλανητικά νέφη, προκειμένου να μπορεί να συντηρηθεί η ζωή.

Η ενεργότητα νερού ή ύδατος, που μετριέται σε μια κλίμακα από το 0 έως το 1, ισοδυναμεί με τη σχετική υγρασία στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη. Η ποσότητα της σε ένα περιβάλλον μπορεί να επιδράσει καθοριστικά στους μικροοργανισμούς και στη δυνατότητα επιβίωσης τους. Εργαστηριακές μελέτες έδειξαν ότι η ζωή απαιτεί ενεργότητα νερού τουλάχιστον 0,585 για να μπορεί να υπάρξει μεταβολισμός και αναπαραγωγή.

Όμως, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, τα σταγονίδια θειϊκού οξέος μειώνουν την ενεργότητα νερού στα πυκνά νέφη της Αφροδίτης κάτω από το 0,004, δηλαδή σε επίπεδο τουλάχιστον 100 φορές μικρότερο από εκείνο που απαιτείται για το όριο της ζωής. Συγκριτικά, η ενεργότητα νερού στα νέφη του ‘Αρη υπολογίστηκε σε 0,537, δηλαδή οριακά κάτω από το όριο για τη διατήρηση της ζωής και παρόμοιο με εκείνο στη στρατόσφαιρα της γήινης ατμόσφαιρας (το κατώτερο ατμοσφαιρικό στρώμα της Γης, η τροπόσφαιρα, έχει ενεργότητα νερού που επιτρέπει τη ζωή).

Από την άλλη, στο γιγάντιο πλανήτη Δία η ενεργότητα νερού υπολογίστηκε στο 0,585 για θερμοκρασίες νεφών από μείον 10 βαθμούς έως συν 40 βαθμούς Κελσίου. Συνεπώς η ατμόσφαιρα του Δία έχει καλύτερες προϋποθέσεις για την επιβίωση μορφών ζωής, σε σχέση με την Αφροδίτη αλλά και τον ‘Αρη, αν και άλλοι παράγοντες, όπως η χημική σύνθεση των νεφών, μπορεί να περιορίζει τις πιθανότητες ζωής και στον Δία.

Οι ερευνητές ανέφεραν ότι η ίδια επιστημονική προσέγγιση μπορεί να αξιοποιηθεί για να προσδιοριστεί η ενεργότητα του νερού στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, κάτι πολύ σημαντικό για το πεδίο της αστροβιολογίας, καθώς θα επιτρέψει να εστιαστεί η αναζήτηση ζωής σε λιγότερους πλανήτες-στόχους.


Βραχώδεις πλανήτες που δεν περιφέρονται γύρω από κάποιο άστρο

 

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA εντόπισε τέσσερις μυστηριώδεις ορφανούς πλανήτες, που φαίνεται να είναι μόνοι τους στο βαθύ διάστημα – Έχουν μάζα παρόμοια με τη Γη

Τέσσερις νέους «ορφανούς» πλανήτες, με μάζες παρόμοιες με αυτή της Γης εντόπισαν επιστήμονες, χάρη στην τεχνική της βαρυτικής μικροαισθησίας, που επιτρέπει τη μελέτη αντικειμένων που εκπέμπουν λίγο ή και καθόλου φως. Ο εντοπισμός τους έγινε μέσω του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, της NASA. 

Οι «ορφανοί» πλανήτες είναι πλανητικά σώματα, που βρίσκονται σε απευθείας τροχιά γύρω από τον γαλαξία, στον οποίο ανήκουν, χωρίς ωστόσο να ανήκει απευθείας σε κάποιο ηλικιακό σύστημα. Οι πλανήτες αυτοί θεωρούνται είτε ότι διέφυγαν από τα πλανητικά συστήματα στα οποία κάποτε ανήκαν είτε ότι ουδέποτε μπόρεσαν να δεσμευτούν από τη βαρυτική έλξη κάποιου αστέρα.

Ο καθηγητής Iain MacDonald στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ δήλωσε στην Daily Mail ότι δεν γνωρίζουμε πόσο μακριά βρίσκονται οι συγκεκριμένοι πλανήτες. Ο ίδιος θεωρεί πιο ακριβές να ειπωθεί ότι και οι τέσσερις ορφανοί πλανήτες απέχουν αρκετές χιλιάδες έτη φωτός.

Παράλληλα, υπάρχουν αβεβαιότητες και για τη σύσταση των πλανητών. Ωστόσο θεωρούνται «πιθανώς βραχώδεις» με παγωμένους ωκεανούς. «Εάν ένας πλανήτης, όπως η Γη πεταγόταν στο βαθύ διάστημα, μακριά από τη ζέστη ενός αστέρα, θα περιμέναμε ότι οι ωκεανοί θα πάγωναν και ότι η ατμόσφαιρα θα συμπυκνωνόταν στην επιφάνεια», αναφέρει.Το Kepler αποσύρθηκε μετά από εννέα χρόνια αποστολής

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler έχει αποσυρθεί, αφότου πέρασε μια δεκαετία στο διάστημα αναζητώντας πλανήτες σε μέγεθος Γης σε τροχιά γύρω από άλλα αστέρια. Ωστόσο, οι επιστήμονες εξακολουθούν να αναλύουν τα δεδομένα που προήλθαν απ' αυτό. Το Kepler ξεκίνησε το ταξίδι του το 2009 και ολοκλήρωσε την αποστολή του το 2019, όταν έμεινε από καύσιμα, τα οποία και χρειαζόταν για να συνεχίσει την αποστολή του. Ήδη, είχε καταφέρει να συλλέξει πολύτιμα επιστημονικά δεδομένα.

kepler52ba



Στόχος του ήταν να εντοπίσει εξωπλανήτες, δηλαδή πλανήτες έξω από το δικό μας ηλιακό σύστημα. Γι' αυτόν τον λόγο οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα που ελήφθησαν το 2016, κατά την φάση αποστολής K2 του Kepler, που αποτελεί επέκταση της αρχικής αποστολής του.

kepler_1


Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στις μηνιαίες ειδοποιήσεις της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.