«Κάρβουνο» ο κομήτης του Rosetta

Νέα ενδιαφέροντα στοιχεία για τη σύσταση, την ατμόσφαιρα και τη θερμοκρασία του

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  09/09/2014 13:00

Νέα εντυπωσιακά στοιχεία προκύπτουν από την εξερεύνηση του κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ-Γερασιμένκο

Πασαντίνα, Καλιφόρνια 

Πριν από ένα μήνα το διαστημικό σκάφος Rosetta έφθασε μετά από ταξίδι δέκα ετών στον κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ-Γερασιμένκο και ξεκίνησε αμέσως την μελέτη του με τα ειδικά όργανα που διαθέτει. Η πρώτη μέτρηση που έκανε η Rosetta ήταν αυτή που αφορούσε τη μάζα του κομήτη. Τώρα αποκαλύπτει στοιχεία για τη σύσταση και το περιβάλλον του ορισμένα από τα οποία προκαλούν έκπληξη στους επιστήμονες.

Δείτε σχετικά: 10 δισ. τόνοι η μάζα του του κομήτη του Rosetta

Που είναι ο πάγος;

Μετά από ένα μήνα εξερεύνησης και αναλύσεων με τα εξειδικευμένα όργανα του (όπως το Alice) το Rosetta δεν κατάφερε να εντοπίσει κανένα ίχνος πάγου στον κομήτη. Το εύρημα εξέπληξε τους επιστήμονες αφού ο κομήτης κινείται σε μεγάλη απόσταση από τον Ηλιο και θεωρούσαν ότι θα υπάρχει λιγότερος ή περισσότερος πάγος σε αυτόν. Επίσης θεωρούσαν ότι ο κομήτης θα έχει αυξημένη φωτεινότητα.

Οπως διαπιστώνεται ο κομήτης είναι όπως αναφέρουν οι υπεύθυνοι της αποστολής «πιο σκούρος και από το κάρβουνο» σε ορισμένα τουλάχιστον μήκη κύματος του φωτός. Άλλη μια απρόσμενη ανακάλυψη του Rosetta είναι ότι γύρω από τον κομήτη έχει αναπτυχθεί μια ατμόσφαιρα που αποτελείται από υδρογόνο και οξυγόνο. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι γύρω από τους κομήτες δημιουργείται ένα είδος ατμόσφαιρας που αποτελείται κατά βάση από υδρατμούς και σκόνη.

Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του κομήτη κυμαίνεται πέριξ των -70 βαθμών Κελσίου που διαφέρει από εκείνη που πίστευαν οι ειδικοί ότι διαθέτει ο 67/Ρ Τσουριούμοφ-Γερασιμένκο. Με βάση την πορεία που ακολουθεί στο ηλιακό σύστημα οι ειδικοί εκτιμούσαν ότι ο κομήτης έχει μια θερμοκρασία πέριξ των -100 βαθμών Κελσίου. Την επόμενη εβδομάδα οι επιτελείς της αποστολής θα ανακοινώσουν τα πιθανά σημεία προσεδάφισης μιας συσκευής που θα απελευθερώσει η Rosetta η οποία θα επιχειρήσει να αγκιστρωθεί στην επιφάνεια του κομήτη. Η συσκευή θα συλλέξει και θα αναλύσει δείγματα του εδάφους του.

Ιχνη εξωγήινης τεκτονικής δραστηριότητας

Η Ευρώπη, ο δορυφόρος του Δία, είναι το πρώτο σώμα εκτός Γης που ανιχνεύονται τέτοιες γεωλογικές διεργασίες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  08/09/2014 11:41

O παγωμένος φλοιός της Ευρώπης φαίνεται ότι ανακυκλώνεται διαρκώς λόγω της τεκτονικής δραστηριότητας. Credit: (NASA/JPL)

Ουάσινγκτον 

Η Ευρώπη, ένα μεγάλο φεγγάρι του Δία που κρύβει έναν βαθύ ωκεανό κάτω από ένα κάλυμμα πάγου, είναι το πρώτο σώμα εκτός της Γης στο οποίο ανιχνεύονται ενδείξεις τεκτονικής δραστηριότητας -ενδείξεις που αναπτερώνουν τις ελπίδες για ανακάλυψη μικροβιακής ζωής, και ίσως επιταχύνουν τις προσπάθειες της NASA για την εξερεύνηση αυτού του αινιγματικού κόσμου.

Οι πλάκες

Οι τεκτονικές πλάκες της Γης είναι γιγάντιες φέτες στερεού φλοιού που επιπλέουν στο υποκείμενο, ημίρρευστο στρώμα του μανδύα. Το ίδιο φαινόμενο δείχνει να διαμορφώνει και την επιφάνεια της Ευρώπης, μόνο που σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για γιγάντιες πλάκες πάγου που επιπλέουν είτε σε έναν υπόγειο ωκεανό είτε σε ένα στρώμα θερμότερου, πιο εύπλαστου πάγου.

Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι η επιφάνεια της Ευρώπης είναι σχετικά νέα και ότι οι τεράστιες ρωγμές που διατρέχουν την επιφάνεια του φεγγαριού επιτρέπουν στο υπόγειο νερό να ανέβει στην επιφάνεια και να μετατραπεί σε φρέσκο πάγο. Μέχρι σήμερα, όμως, παρέμενε ασαφές πώς ο πάγος ανακυκλώνεται και ανανεώνει το κάλυμμα πάγου.

Η ανακάλυψη

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Άινταχο και του Πανεπιστημίου «Τζονς Χόπκινς» αναφέρουν ότι βρήκαν την απάντηση σε εικόνες της αποστολής Galileo, η οποία μελέτησε το σύστημα του Δία από το 1995 έως το 2003. Εξετάζοντας το παγκόσμιο παζλ που σχηματίζουν οι πλάκες πάγου στην επιφάνεια, η ερευνητική ομάδα εντόπισε ένα κομμάτι πάγου, περίπου στο μέγεθος του Ισραήλ, το οποίο είχε με κάποιο τρόπο εξαφανιστεί.

Σύμφωνα με το τεκτονικό μοντέλο που προτείνουν οι ερευνητές με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature Geoscience», μεγάλες πλάκες πάγου στην Ευρώπη χάνονται γλιστρώντας κάτω από γειτονικές πλάκες -ένα φαινόμενο ανάλογο με την υποβύθιση των τεκτονικών πλακών στη Γη κατά μήκος μεγάλων ρηγμάτων.

Η ανακάλυψη ενισχύει τώρα τις υποψίες για την ύπαρξη μικροβιακής ζωής στο παγωμένο φεγγάρι, καθώς η τεκτονική δραστηριότητα συνδέει τον υπόγειο ωκεανό με το υπερκείμενο στρώμα πάγου και επιτρέπει σε θρεπτικά συστατικά, ίσως και σε μικρόβια, να ανεβαίνουν από τα βάθη στην επιφάνεια και το αντίστροφο.

Η άκρως σημαντική Ευρώπη

Είναι η δεύτερη σημαντική ανακάλυψη στην Ευρώπη σε διάστημα λίγων μηνών, έπειτα από τον εντοπισμό γιγάντιων πιδάκων νερού στο νότιο πόλο του δορυφόρου. Οι ανακαλύψεις ίσως επιταχύνουν τώρα τα σχέδια εξερεύνησης της Ευρώπης. Η NASA εξετάζει εδώ και χρόνια το ενδεχόμενο μιας αποστολής στο μυστηριώδες φεγγάρι, θέτοντας όμως το μάλλον χαμηλό όριο του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων για το κόστος της αποστολής.

Το αμερικανικό Κογκρέσο έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη μελέτη της Ευρώπης, και μέχρι τις 17 Οκτωβρίου η NASA δέχεται ιδέες για τα επιστημονικά όργανα που θα μπορούσε να περιλαμβάνει η φιλόδοξη αποστολή. Θα περάσουν πάντως χρόνια μέχρι να οριστικοποιηθεί ο σχεδιασμός του εγχειρήματος και να μάθουμε περισσότερα για αυτόν τον παγωμένο αλλά πιθανώς φιλόξενο κόσμο.

Εντόπισαν νετρίνα από την καρδιά του Ηλιου

Για πρώτη φορά υπάρχει καταγραφή τέτοιων σωματιδίων από τον πυρήνα του μητρικού μας άστρου

Για πρώτη φορά εντοπίστηκαν νετρίνα που προέρχονταν από την καρδιά του Ήλιου

Μασαχουσέτη 

Διεθνής ομάδα επιστημόνων εντόπισε για πρώτη φορά νετρίνα που δημιουργήθηκαν στον πυρήνα του Ηλιου. Η ανακάλυψη θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση τόσο αυτών των «εξωτικών» σωματιδίων όσο και της λειτουργίας του μητρικού μας άστρου.

Τα νετρίνα

Τα νετρίνα είναι στοιχειώδη σωματίδια που δημιουργούνται κατά τη ραδιενεργό διάσπαση, δηλαδή κατά τη διάρκεια πυρηνικών αντιδράσεων όπως αυτές που συντελούνται στο εσωτερικό των άστρων και στους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Δημιουργούνται επίσης κατά την αλληλεπίδραση των κοσμικών ακτίνων με άτομα ύλης.

Τα περισσότερα νετρίνα που φθάνουν στη Γη προέρχονται από τον Ηλιο. Το πρόβλημα με τα συγκεκριμένα σωματίδια έγκειται κυρίως στο ότι είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν γιατί αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με την ύλη και επιπλέον κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Υπολογίζεται ότι κάθε τετραγωνική ίντσα στη Γη δέχεται την επίσκεψη 420 δισ. νετρίνων από τον Ηλιο κάθε δευτερόλεπτο!

Ορισμένα νετρίνα έχουν πολύ μεγαλύτερη ενέργεια, καθώς προέρχονται από πολύ πιο μακρινές και ισχυρές πηγές σε σχέση με τον Ήλιο, όπως από εκρήξεις ακτίνων γάμμα σε άλλους γαλαξίες, μαύρες τρύπες και ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες (κβάζαρ), γι’ αυτό και λέγονται «κοσμικά νετρίνα». Η παρατήρηση αυτών των μακρινών «αγγελιoφόρων» μπορεί να ρίξει περισσότερο φως στα πιο βίαια γεγονότα του Σύμπαντος.

Η ανακάλυψη

Διεθνής ομάδα φυσικών με επικεφαλής τον Αντρέα Ποκάρ του Πανεπιστημίου Amherst στη Μασαχουσέτη χρησιμοποίησε το Borexino, ένα υπερευαίσθητο ανιχνευτή που είναι εγκατεστημένος σε ένα εργαστήριο σε βάθος 1,4 χλμ κάτω από τα Απέννινα Ορη στην Ιταλία. Με τη βοήθεια του Borexino οι ερευνητές κατάφεραν να  εντοπίσουν νετρίνα που είχαν παραχθεί στον πυρήνα του Ηλιου.

Σύμφωνα με τους ερευνητές τα νετρίνα που εντόπισαν παρήχθησαν στη λεγόμενη αλυσίδα p-p (ή κύκλος p-p) στον μηχανισμό της πυρηνικής σύντηξης. Η αλυσίδα p-p θεωρείται το αρχικό στάδιο της όλης διεργασίας από την οποία προκύπτει το 99% της ενέργειας του Ηλιου. Η ανακάλυψη αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για τα νετρίνα και ειδικότερα για τη διάρκεια της ζωής τους αλλά και κάποιες από τις ιδιότητες τους. Επίσης φωτίζονται οι διεργασίες στο εσωτερικό του μητρικού μας άστρου.

Σύννεφα βροχής πέραν του Ηλιακού Συστήματος

Για πρώτη φορά αμερικανοί αστρονόμοι εντόπισαν το φαινόμενο σε απόσταση 7,3 ετών φωτός από τη Γη

Σύννεφα νερού ή καλύτερα πάγου, φαίνεται να καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του παγωμένου καφέ νάνου WISE J0855-0714

Ουάσινγκτον 

Αμερικανοί αστρονόμοι από το Επιστημονικό Ιδρυμα Carnegie, στην Ουάσινγκτον, εντόπισαν για πρώτη φορά σύννεφα βροχής πέραν του ηλιακού μας συστήματος, σε απόσταση 7,3 ετών φωτός από τη Γη.

Η ανακάλυψη έγινε σε έναν καφέ νάνο, έναν «γίγαντα» αερίων που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο έναν αποτυχημένο αστέρα. Αυτό συμβαίνει γιατί εξαιτίας της πολύ μικρής του μάζας, η θερμοκρασία και η πίεση στον πυρήνα του δεν είναι αρκετά υψηλές ώστε να ξεκινήσουν ή να διατηρήσουν τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις. Σε αντίθεση με τους πλανήτες, ο καφέ νάνος ακτινοβολεί λίγο μέσω της δικής του θερμότητας. Ένας καφέ νάνος θα μπορούσε κάποια στιγμή να είχε ξεκινήσει αντιδράσεις θερμοπυρηνικής σύντηξης, αλλά να μην είχε φτάσει ποτέ σε μια σταθερή κατάσταση, με αποτέλεσμα τελικά να σβήσει.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν οι παρατηρήσεις τους ευσταθούν, τότε θα μπορούσαν να βοηθήσουν μελλοντικά στην ανακάλυψη κατοικήσιμων πλανητών με συνθήκες παρόμοιες με εκείνες της Γης.

Συννεφιασμένος καφέ νάνος

Βάσει των ευρημάτων των ειδικών, ο καφέ νάνος ονόματι WISE J0855-0714, είναι ο πιο παγωμένος που έχει βρεθεί ως τώρα, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ -48 και -13 βαθμών Κελσίου.

Μελετώντας την ακτινοβολία στο εγγύς υπέρυθρο συνολικά 151 λήψεων,  προερχόμενων από το τηλεσκόπιο Magellan Baade στη Χιλή, οι ερευνητές είδαν ότι το χρώμα των αερίων που περιέβαλλαν τον καφέ νάνο αντιστοιχούσε σε εκείνο ενός μοντέλου που προέβλεπε την ύπαρξη σύννεφων νερού (δηλαδή πάγου λόγω των υπερβολικά χαμηλών θερμοκρασιών του) στην ατμόσφαιρά του.

Σύμφωνα με τους αστρονόμους, τα συγκεκριμένα ευρήματα θα μπορέσουν να επαληθευθούν με τη βοήθεια του υπερ-τηλεσκοπίου της NASA, James Webb Space Telescope (JWST), το οποίο αποτελεί τον «διάδοχο» του Hubble και πρόκειται να τεθεί σε τροχιά το 2018.

8 μυστήρια που σχετίζονται με τον χρόνο

Γιατί όταν ακούμε ένα αργό τραγούδι αισθανόμαστε τον χρόνο να κυλά λιγότερο γρήγορα; Πώς γίνεται ένας αστροναύτης να επιστρέψει… νεότερος από το διάστημα; Τι είναι το φαινόμενο του «Νεοϋορκέζικου λεπτού» και τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας όταν λέμε πως θυμόμαστε κάτι «σαν να ήταν χθες»; Συγκεντρώνουμε και εξηγούμε οκτώ από τα πιο μυστηριώδη, αλλόκοτα φαινόμενα και θεωρίες που σχετίζονται με την τέταρτη διάσταση, τον πανδαμάτορα χρόνο. Η διαστολή του χρόνου Η ιδέα ότι ο χρόνος ακολουθεί μια σταθερή γραμμική πορεία έχει εγκαταλειφθεί από την επιστήμη από την εποχή του Αϊνστάιν, ο οποίος συνειδητοποίησε πως ο χρόνο επηρεάζεται από την ταχύτητα και τη βαρύτητα. Γι’ αυτό και παρατηρείται το εξής παράξενο όσο και περίπλοκο φαινόμενο της «χρονικής διαστολής»: Όσο αυξάνεται η επιτάχυνση ενός σώματος, τόσο μειώνεται η «ταχύτητα» του χρόνου. Με άλλα λόγια, όσο πιο γρήγορα κινείται κάποιος, τόσο πιο αργά… μεγαλώνει. Αυτό σημαίνει πως ένα ταξίδι 20 ετών στο διάστημα για έναν αστροναύτη, μπορεί να αντιστοιχηθεί σε μερικούς αιώνες γήινου χρόνου. Κι αν προσπαθήσουμε να φτάσουμε αυτή τη θεωρία στα άκρα, αν καταφέρναμε να φτάσουμε την ταχύτητα του φωτός, τότε είναι πιθανό σε κάποιο σημείο ο χρόνος να σταματούσε – να φτάναμε δηλαδή στην αθανασία. Τι συμβαίνει με τον χρόνο κατά την διάρκεια του διαλογισμού; Στο γνωστό σύγγραμμά του «Οι αρχές της Ψυχολογίας» του 1890, ο William James έκανε την εξής καίρια παρατήρηση: Είναι αδύνατο(;) να εστιάσουμε απόλυτα στο παρόν, επειδή κάθε στιγμή μια «ηχώ» του παρελθόντος και μια πρόγευση του μέλλοντος το «δηλητηριάζουν». Στη συνέχεια, ο James προκαλεί τους αναγνώστες του να προσπαθήσουν να ζήσουν τη στιγμή, κάτι που είναι μάλλον ευκολότερο να το λέει κανείς παρά να το κάνει πράξη. Αυτή είναι ωστόσο ένας από τους κύριους στόχους του διαλογισμού, πρακτική η οποία συνδέεται και με πολλές θρησκείες: Η λύση για να ζήσουμε «εκτός του χρόνου» είναι να φτάσουμε στην πλήρη συνείδηση κάθε στιγμής που περνά ξεχωριστά, κάτι που επιχειρεί ο διαλογισμός, κάνοντάς μας να αισθανόμαστε πως ο χρόνος κυλά πιο αργά. Τι συμβαίνει κατά τα δίσεκτα έτη Ως γνωστόν, έχουμε δίσεκτο έτος κάθε τέσσερα χρόνια, οπότε και προσθέτουμε μία επιπλέον ημέρα στον Φεβρουάριο. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Επειδή η τροχιά της Γης γύρω από τον ήλιο δεν αντιστοιχεί σε ακέραιο αριθμό ημερών, δηλαδή χρειάζεται 365,252 ημέρες και όχι 365 ακριβώς, αν δεν προσθέταμε αυτή την επιπλέον ημέρα, θα χάναμε 5 ημέρες κάθε χρόνο, κι αυτό σταδιακά θα κατέληγε σε ανακριβή ημερολόγια με την πάροδο των δεκαετιών. Ωστόσο, η 29η Φεβρουαρίου, λύνοντας ένα πρόβλημα, δημιούργησε ένα άλλο: Όσοι γεννιούνται την συγκεκριμένη ημέρα, όχι μόνο δεν γνωρίζουν πότε να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους, αλλά συναντούν ακόμη και σήμερα γραφειοκρατικά εμπόδια. Έχουν παρατηρηθεί για παράδειγμα περιπτώσεις κατά τις οποίες τράπεζες, ηλεκτρονικά συστήματα, ακόμη και αρχεία της Google, δεν αναγνώριζαν την 29η Φεβρουαρίου ως ημέρα, δημιουργώντας αναστάτωση στους γεννηθέντες την συγκεκριμένη ημέρα. Το «λεπτό της Νέας Υόρκης» Το φευγαλέο διάστημα μεταξύ της στιγμής που ένα φανάρι στο Μανχάταν γίνεται πράσινο και της στιγμής που ο οδηγός του αυτοκινήτου πίσω σου κορνάρει. Έτσι ορίζει ο Johnny Carson το «Λεπτό της Νέας Υόρκης», εννοώντας πως ο χρόνος στις μεγάλες πόλεις προσλαμβάνεται και βιώνεται με διαφορετικό τρόπο και ρυθμό σε σχέση με μικρότερες πόλεις ή στην εξοχή. Αυτό το φαινόμενο ανάγεται στα χαμένα οπτικά ερεθίσματα του εγκεφάλου μας κατά την διάρκεια της γρήγορης κίνησης του ματιού (REM). Έτσι, αν κοιτάξουμε προσεκτικά ένα αναλογικό ρολόι και εστιάσουμε στον δείκτη των δευτερολέπτων, σταδιακά θα νιώσουμε πως ο κάθε χτύπος γίνεται όλο και πιο αργά. Στις μεγάλες πόλεις, με τα πληθωρικά σκηνικά, τα μεγάλα κτίρια και την κίνηση στους δρόμους, το φαινόμενο αντιστρέφεται και αυτό που κάπου πιο ήσυχα θα φάνταζε σαν πέντε λεπτά, στη Νέα Υόρκη το νιώθει κανείς σαν ένα. Όταν ο χρόνος χάνεται στη μουσική Έχετε «χαθεί» ποτέ σε ένα τραγούδι; Συχνά, όταν απολαμβάνουμε ένα κομμάτι, ξεχνάμε τον γύρω κόσμο και τον χρόνο. Μάλιστα, όταν η εμπειρία είναι έντονη, οι επιστήμονες επισημαίνουν πως αλλάζει το σκηνικό λειτουργίας του εγκεφάλου με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια αίσθηση αχρονικότητας. Αυτό εφαρμόζεται σήμερα και στα εμπορικά καταστήματα, καθώς έχει παρατηρηθεί πως με καινούρια, δημοφιλή μουσική, οι πελάτες νιώθουν πως ο χρόνος περνά πιο γρήγορα, κι έτσι δεν καταλαβαίνουν πόσο έχουν μείνει εντός του καταστήματος. Το ίδιο συμβαίνει με την μουσική αργού tempo: Χαλαρώνει το μυαλό των πελατών, κάνοντάς τους να ξεχάσουν πόση ώρα βρίσκονται εκεί, με αποτέλεσμα να ψωνίζουν περισσότερο. Ο χρόνος των ναρκωτικών Αλλάζουν τα ναρκωτικά την αντίληψή μας για τον χρόνο; Σε γενικές γραμμές, εξαρτάται από την εκάστοτε ουσία. Επειδή όμως η χορήγηση ναρκωτικών σε ανθρώπους για επιστημονικούς σκοπούς έχει κριθεί ανήθικη, λίγα πράγματα ξέρουμε με ακρίβεια για το τι συμβαίνει στον ανθρώπινο εγκέφαλο μετά από χρήση. Συγγραφείς που συνδέονται με την ψυχεδέλεια και την χρήση οπίου έχουν παρατηρήσει πως ο χρόνος κυλά πολύ πιο αργά από το κανονικό – ο Thomas De Quincey για παράδειγμα ανέφερε πως έζησε… 70 χρόνια μέσα σε μια νύχτα, ενώ ο Aldous Huxley είχε παρόμοιες «επιβραδυντικές» εμπειρίες με LSD. Μία πιθανή εξήγηση είναι η αύξηση των σκέψεων που κάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος ανά λεπτό: Όταν γίνεται χρήση ουσιών, οι σκέψεις πολλαπλασιάζονται και ο εγκέφαλος χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να τις πραγματοποιήσει, επομένως νιώθει τον χρόνο να κυλά πιο αργά. «Μου φαίνεται σαν χτες» Πόσες φορές δεν έχουμε πει αυτή τη φράση, για μια ανάμνηση που μόλις μας ήρθε στο μυαλό; Αυτό συμβαίνει περισσότερο καθώς τα χρόνια περνούν και αποτελεί σχεδόν… καθημερινότητα για τους ηλικιωμένους. Αυτό το φαινόμενο, που αποκαλείται «τηλεσκοπικό», εξηγείται με δύο πιθανούς τρόπους. Ο πρώτος λόγος που εξηγεί γιατί για τους ηλικιωμένους τα χρόνια φαίνεται να έχουν κυλήσει γρηγορότερα (άρα και η ανάμνηση μιας συγκεκριμένης χρονικής στιγμής πιο κοντά από όσο θα έπρεπε) είναι απλά αναλογικός: Όταν είμαστε 10 ετών, ένας χρόνος αντιστοιχεί στο 10% της ζωής μας. Όταν όμως είμαστε 60, ένας χρόνος αντιστοιχεί στο 1,67%. Ο δεύτερος λόγος είναι η ρουτίνα. Ο εγκέφαλος τείνει να παραλείπει από τις αναμνήσεις τα χρονικά διαστήματα που κάναμε τα ίδια πράγματα – π.χ. την οδήγηση από τη δουλειά στο σπίτι δύο ώρες κάθε μέρα, επί πολλές δεκαετίες- διατηρώντας μόνο τα σημαντικά, γι’ αυτό και αυτά φαίνονται πιο κοντινά. Αυτός είναι και ένας τρόπος να… επιμηκύνετε τα ώριμα χρόνια σας: Κάντε καινούρια πράγματα, τα οποία ο εγκέφαλος θα κρίνει πως αξίζει να συγκρατεί. Ο κυκλικός χρόνος Για τις περισσότερες κουλτούρες του πλανήτη, ο χρόνος παραμένει γραμμική υπόθεση: Δεν θα ξαναϋπάρξει το έτος 2014 ούτε ο 21ος αιώνας μετά το πέρασμά του. Κι όμως, δεν είναι λίγες οι θρησκείες που θεωρούν τον χρόνο κυκλικό, κάτι που επιτρέπει την ιδέα της μετενσάρκωσης. Όπως οι εποχές επαναλαμβάνονται κυκλικά, έτσι και το πνεύμα επιστρέφει μέχρι να φτάσει στην ολοκλήρωση και τη φώτιση. Η ιδέα του κυκλικού χρόνου έχει αποκτήσει νέα διάσταση μετά από ανακαλύψεις σχετικά με την μαύρη ενέργεια του σύμπαντος, που συνδέεται με επανάληψη κινήσεων και γαλαξιακών μοντέλων.

Δ